Overlijden, deelneming
Een leven valt stil,
zoals een blad valt,
en God raapt het op.
Innige Deelneming.
Wij bieden U onze
kristelijke deelneming aan,
in de zware rouw die
U komt te treffen.
Delen oprecht het verdriet
In de rouw die u treft
Bij dit droevig afscheid.
Bij U mijn God kom ik thuis.
Christelijke deelneming.
Afscheid nemen
Is met zachte vingers
Wat voorbij is
Dicht doen
En verpakken
In goede gedachten
Der herinnering.
O, die vertrouwde kleine dingen
Die je zo onopvallend deed
Die zullen we missen, tot dit leed
Verstild is tot herinneringen.
Gescheiden door de tijd,
Verbonden in liefde,
Voor eeuwig.
Innige deelneming.
Heel bijzonder, heel gewoon
Gewoon
Een heel bijzondere man ….
Nooit meer je bulderende lach
Nooit meer je sterke verhalen
Nooit meer je humor
Nooit meer je nieuwe ideeën
Nooit meer "begrijp je wat ik bedoel"
Nooit meer….
Niets is zinloos
Wanneer het
Een herinnering
Nalaat.
Leven is als sneeuw
Je kunt het niet bewaren
Troost is dat jij er was
Uren, maanden, jaren.
Hij had nog zoveel plannen
Hij wou nog zoveel doen
Het is voorbij
Het hoeft niet meer
't is niet meer dan …
Maar toen.
Het laatste blad valt van de tak
Er zal geen nieuw meer groeien
De tak sterft af, niet al het blad
En nimmer zal hij meer bloeien.
Lieve oma
Te klein, ben ik om te begrijpen
Te klein, ben ik om te weten
Te klein, ben ik om je te verliezen
Groot ben ik om van je te houden.
Dank je wel, geleende schouder
Dat ik even leunen mocht
Dat ik even klein mocht wezen
Dat een hand de mijne zocht
Dank je wel, troost zonder woorden
Voor het simpele, stille zijn
Voor het trachten mee te dragen
Van dezelfde zielenpijn.
Er zijn vragen gesteld in 't leven
Waar de antwoorden zo moeilijk op zijn
Ze hoeven nu niet meer te worden gegeven
Voorbij is 't zoeken, gestopt is de pijn
Je gebeden zijn verhoord
Hij kwam je halen, in ons leef je voort.
Achter je ligt een leven
Van werken en plicht
En juist dat bepaalde
In alles jouw gezicht
Flink was jij je hele leven
Moedig ben je tot het einde gebleven
Flink wil je nu dat wij zullen zijn
Maar afscheid nemen
Doet ons zo'n pijn.
Sterven doe je niet ineens
Maar af en toe 'n beetje
En alle beetjes die je stierf
'T is vreemd, maar die vergeet je
Het is je dikwijls zelfs ontgaan
Je zegt ik ben wat moe
Maar op 'n keer dan ben je aan
Je allerlaatste beetje toe.
Met je eigen lichaam
In gevecht
Je geest zo ver verheven
Is je strijd
Ten nadele beslecht
En kon je niet blijven leven.
Iets liefs is weg
Komt nooit terug
Ik kan het niet begrijpen
En treft het jou
Zoals nu mij.
Zal jij het dan begrijpen ….
Niemand weet wat leven is
Alleen dat het gegeven is
En dat van dit geheimenis
God het begin en einde is.
Ik heb drie schatten
Die ik koester en behoed
De eerste is de liefde
De tweede tevredenheid
De derde bescheidenheid.
Het pad dat je gaat
Is het pad dat je kiest
De dag dat je aarzelt
Is de dag dat je verliest.
Je was een rots in de branding
en koerste recht door zee
Je trotseerde storm en golving
alleen … je had de wind niet mee.
Niemand die het weten kan
Hoeveel ik van je hou
Niemand die mij troosten kan
In mijn verdriet om jou
Niemand die begrijpen zal
Hoe vreselijk ik je mis
Niemand die beseffen zal
Hoe erg die pijn wel is.
Mijn avond gaat vallen
't wordt kil om me heen
Straks moet ik vallen
En laat jullie alleen
Vergeving voor fouten en
Voor wat mis is gegaan
Maar kom in mijn nacht
Dicht om mij staan
De tranen in mijn ogen
Doen niet zo zeer
Als jullie mij troosten
Voor de laatste keer.
Zijn stem zwijgt voor altijd
Zijn ogen voorgoed gesloten
De oneerlijke strijd
Heeft hij voor ons besloten
Ik weet, hij is niet meer
Maar begrijpen doe ik het niet
Waarom kwam hij niet weer
Toen hij ons hier achterliet
Het gebeurde te snel
Hij ging te vroeg
Ik heb je nodig
We hadden nog zoveel voor de boeg.
Wij bidden voor de ziel
Van Uw dierbare overledene
Heer wees hem /haar genadig.
Innige deelneming.
Moeder
Omdat jij de ader was
Waaruit wij groeiden
Omdat jij de bodem was
Waaruit wij bloeiden
Omdat jij wist wat
Ons kon deren
Zullen wij je altijd eren.
Als iemand die je graag ziet,
Een herinnering wordt.
Wordt die herinnering een schat.
Wij bieden aan de bedroefde famillie
Onze kristelijke deelneming aan
Bij het verlies van uw vader.
Herinner mij,
Maar niet in sombere dagen
Herinner mij
In stralende zon
Hoe ik was, toen ik nog alles kon.
Met dit kaartje
Wil ik m'n christelijke medeleven betuigen
Bij het overlijden dat jullie treft.
't Is goed, als iemand ouder wordt en
moede van het leven, hem na te zijn,
en de genegenheid te geven.
Na een lange reis op 's levens baan
is hij zachtjes ter God gegaan.
Tot ziens
Al weet ik dat je veilig bent
Geborgen bij de Heer
De lege plaats blijft onvervuld
Ik zie je hier nooit meer
Al weet ik dat je veilig bent
Verlost van alle pijn
Ik kan mijn vragen niet meer kwijt
Kan nooit meer bij je zijn
Al weet ik dat je veilig bent
Ik zoek en vind je niet
Ik vraag het aan een lege lucht
Of je mij hoort en ziet
Al weet ik dat je veilig bent
Mijn hart wil er niet aan
Dat je, die ik niet missen kan
Voorgoed bent heengegaan
Al weet ik dat je veilig bent
Ik zie je hier nooit meer
Maar als het donkert, zeg ik zacht
Tot ziens, bij God de Heer!
Elk afscheid is de geboorte
Van een herinnering ….
Alles is heimwee
Wolken en water
Alles is heimwee
Naar vroeger - naar later
Vroeger is óver
Later - een ster
Gisteren is oud
En morgen nog ver.
Hij was er altijd
Voor iedereen
Met raad en daad
Nog zoveel te doen
Zoveel te geven
Nog niet klaar
In dit leven.
Er is niets dat voor goed
Verdwijnt als men
De herinnering bewaart
Stil en eenvoudig
Ben je weggegaan
Stil en eenvoudig
Zul je in onze harten
Blijven voortbestaan.
Maar het leven gaat verder
ook na ons verdriet
met soms nog een traan
als niemand het ziet
De mensen van voorbij
Zij worden niet vergeten
De mensen van voorbij
Zijn in een ander weten
Bij God mogen zij wonen
Zaar waar geen pijn kan komen
De mensen van voorbij
Zijn in het licht, zijn vrij.
Herinnering
Als dit het einde is
En verder niets
Dan is er leegte
Gemis, verdriet en
Tranen om wat eens was
En niet meer is
Maar er is meer
Dan lijf en leden
Veel meer
Want wat een mens bezielt
Dat is, dat was
Zijn geest, zijn kracht
Zijn denkvermogen
Alle gaven van zijn hart:
Zijn goedheid grenzeloos
De sterkte van zijn woord
Zijn hartelijk gebaar
Dat alles leeft
Leeft voort in die hem kenden
Die van hem hielden
En blijven houden
Omdat zijn geest
Nooit, nooit vergaat.
Omdat er liefde is
Bestaat er geen voorbij
In alle eeuwigheid ben jij.
Soms is er zoveel
Wat we voelen
Maar zo weinig
Wat we kunnen zeggen ….
Voor jou ging het sterven niet ineens
Je hebt er moedig voor gestreden
Niemand kan weten wat je hebt gevoeld
Ook niet wat je hebt geleden.
Telkens als men denkt
't gaat niet meer
Schijnt er een lichtstraal
Keer op keer
Die de kracht en de moed geven
Om verder te leven.
Je bent er niet meer
En toch zal ik je groeten
Je elke dag weer
Vele malen ontmoeten
Je handen, je lippen, je lach
e bent bij me
Iedere dag.
Bij het vallen van de laatste bladeren,
ben jij dood gegaan,
zonder afscheid te nemen,
ver van mij vandaan.
Je was zo jong en vrolijk,
je was ook altijd blij,
je hiemld van het leven,
je hield ook zo van mij.
Nooit meer je twinkelende ogen,
nooit meer je vrolijke stem,
nooit meer je serke armen.
God … ik hield van hem.
Stil zijn nu de bomen,
stil en vol verdriet,
stil staan ze nu te dromen,
niemand … niemand die mijn tranen ziet.
Kort was je tijd
Groot was je inzet
Opgewekt en spontaan
Ben je van ons heengegaan.
Steeds weer de herfst
Steeds weer het bederf
Je leeft,
Maar onontkoombaar
Dat je steeds weer sterft
Maar het moet
Mens ben je
Mens van vlees en bloed
Zeker,
Het wordt weer lente,
Weer zomer
Alles begint weer opnieuw
Maar sterven is sterven
An eens sterf je voorgoed.
Ik mis je hier beneden
en denk heel vaak aan jou.
Zachtjes fluister ik naar boven,
dat ik héél veel van je hou.
En dan,
Gaat je kind dood,
Ondraag'lijke hartenpijn
Dit leed, onmeetbaar groot
Zal altijd bij je zijn.
En dan,
Sta je alleen,
Alleen met je verdriet.
De mensen om je heen,
Zien al je tranen niet.
En dan,
Gaat 't leven door,
Een lange weg van rouw.
Het kind dat je verloor,
Blijft levenslang bij jouw.
De dood is een hartzeer
Die niemand kan helen.
Maar liefde laat herinneringen na
Die niemand kan stelen.
Stil ben je van ons heengegaan
Je hebt altijd voor ons klaargestaan
Geborgenheid en liefde heb je ons gegeven
Zo was je hele leven
Je was een schat voor ons allen
Je te moeten missen zal ons zwaar vallen.
Ik kan helaas geen afscheid nemen
Ik kan helaas niet bij je zijn
Maar ik denk aan jou en voel de pijn
Pijn die een leven lang zal duren
Het had ook anders kunnen zijn ….
Waarom zijn er zoveel vragen
Waarom is er zoveel pijn
Waarom zijn er zoveel dingen
Die niet te begrijpen zijn.
Als ik de dingen niet meer weet
Als ik de namen niet meer ken
En wat ik weet meteen vergeet
Zodat ik onherkenbaar ben
Denk dan aan de weg door mij gegaan
Zo heb ik het niet voor niets gedaan.
Als iemand die je graag ziet
Een herinnering wordt.
Wordt de herinnering een schat.
Haar strijd is over en ook haar pijn
Een ieder denkt: zo zal het beter zijn
Maar het is voorbij en dat doet zeer
Want wij beseffen heel goed….
Wij zien haar niet meer.
Ondernemen en werken, dat was jouw leven
Altijd het beste en harmonie nastreven
Toen het werk was gedaan en jij meer wilde geven
Velde het lot jou voor een jaar of zeven
Die stilte viel zwaar, duurde lang als de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
Bij het ontbreken van de kracht
Bij het verlies is de rust die jij hebt gekregen
Een troost voor ons, die jij zo'n mooi
Voorbeeld hebt gegeven.
Hebben woorden wel waarde
Voor wie verstomd is en verdoofd?
Doet medeleven er nog toe
Voor wie een leven heeft verloren?
Maar heus ….
Ik voel de stilte in je hart
De woede in je hoofd
En kan je tranen horen
Veel sterkte!
Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je sterft
't is vreemd, maar die vergeet je. Het is je dikwijls zelf ontgaan
je zegt, ik ben wat moe,
maar op een keer, dan ben je
aan je laatste beetje toe.
Het beste van je leven
Heb je hier gegeven.
Ten dienste van iedereen.
We blijven jou gedenken
Als een herinnering vol geschenken.
Met dank voor wat je ons gaf,
Je leven, je liefdeen ontzag.
Je zal altijd bij ons blijven.
We houden van je.
Veel heb je ons gegeven
Veel heb je voor ons betekend
Plotseling uit ons leven gedreven
Blijf je in onze harten leven.
Gek is dat, dat soms de sterren
Mij wat liefde kunnen schenken
Want als ik naar de sterren kijk
Moet ik altijd aan je denken.
Afscheid nemen Is met zachte vingers
Wat voorbij is
Dichtdoen
En verpakken
In de goede gedachten
Ter herinnering.
Veel lichtpuntjes in deze duisternis
Sterkte gewenst bij dit groot gemis!
De mensen van voorbij
Zij blijven met ons leven
De mensen van voorbij
Ze zijn met ons verweven
In liefde, in verhalen
Die wij zo graag herhalen
In bloemengeuren, in een lied
Dat opklinkt uit verdriet.
Je was als een kaars
Vol licht, warmte
En gezelligheid
Die is nu opgebrand
Doch haar uitstraling
Zal blijven tot in eeuwigheid.
Eerst is je wereld groot
Je kunt er reizen tot en met
Maar heel dicht bij de dood
Is hij niet groter dan je bed
Maar als het wonder is geschied
Waarop mensen hopen
Dan gaat als je je ogen sluit
Een nieuwe wereld open.
Hoe je afscheid
Ook wilt begrijpen
'T is een laatste hand
En de pijn is nu het meest
En huilend aan de kant
Besef je veel te laat
Hoe fijn het is geweest ….
Beetje bij beetje moesten we je verlaten
We konden niet zo goed meer met je praten
Die blik, die stilte deed vaak zeer
De moeder en oma van vroeger was je niet meer
Maar nu je voorgoed bent heengegaan
zeggen wij " Dank je " voor al wat je hebt gedaan.
Voor ik mijn ogen heb gesloten
Heb ik van een avontuurlijk leven genoten
Veel heb ik gezien, veel mocht ik beleven
Ik heb de berg beklommen die jullie nog moeten gaan
Huil daarom niet vrienden
Ik ben nu voor het laatst op reis gegaan.
Zover we konden zijn we met jou meegegaan,
tot het einde toe hebben we je bijgestaan.
Je was een schat voor ons allen, je te moeten mssen zal ons zwaar vallen.
Je blijft altijd bij ons, diep in ons hart.
Wij zijn zo iemand als echtgenoot,
pa en pepe in ons midden te hebben gehad.
Rozen als afscheid,
Rozen vol rouw
Rozen vol liefde,
Enkel voor jou
Je laatste rozen
Zorgvuldig uitgekozen
Als blijk van dank
Voor jouw bestaan
Waarin wij een eindje
Mee mochten gaan.
Wij vinden geen woorden om te zeggen
Hoe wij haar zullen missen, allemaal
Het diepste gevoel is moeilijk uit te leggen
Het hart spreekt een niet te spreken taal
Dit sterven is zo moeilijk te verwerken
Haar leven was ons zoveel waard
Het liefste wat wij hadden
Blijft in ons hart bewaard.
Ik zend een lichtje naar de hemel
Met veel liefs voor jou…
Ik wil je gewoon graag laten weten,
Dat ik nog heel veel van je hou!
Elk definitief afscheid
Doet pijn
'T is of een draad
Wordt doorgesneden
Waarmee je vast zat
Aan 't heden
Waardoor je deel
Van een geheel mocht zijn.
De dood is niet.
Ik ben slechts weggeglipt.
Ik ben wie ik ben en ik blijf wie ik ben.
Wat wij voor elkaar betekenden, blijft voort leven in de
herinneringen aan de zovele kleine dingen van elke dag.
Speel, glimlach, denk aan mij, bid voor mij.
Blijf lachen om datgene waar we samen van genoten.
Het leven gaat door zoals het altijd was.
Uit het oog, uit het hart? Waarom?
Blijf mijn naam uitspreken, zwijg hem niet dood.
Spreek met mij in jullie gedachten en
geef mij een plaatsje in de warme kamer van juullie hart.
Ik wacht op jullie, ergens heel dichtbij.
Alles is goed.
Ik zag op uw lief gezicht
Omkranst door grijze haren
Zo zeer de stempel en het gewicht
Van al die harde jaren
Nu bent u stilletjes heengegaan
Ver weg van alle zorgen
Uw liefde blijft voor ons bestaan
Diep in ons hart geborgen.
Liefste, m'n liefste
Wat zullen we je missen
Maar de herinnering aan jou
Is niet uit te wissen
We hadden zo graag
Als gezin bij elkaar gebleven
Helaas bleek dat een onhaalbaar streven.
Achter tranen van verdriet
Schuilt de glimlach van Herinnering.
Wat er verder ook nog gebeurd in mijn leven
Jij bent er niet meer bij
Maar je bent en blijft mijn moeder
Dus leef je voort in mij
Haar handen hebben voor ons gewerkt
Haar hart heeft voor ons geklopt
Haar ogen hebben ons tot het laatst gezocht
Zij heeft haar taak volbracht
Zij ruste in vrede.
In mijn hoofd zitten dingen,
Veel dingen van toen.
Je lach en je woorden,
Je knuffels en je zoen.
In mijn hart zit een plekje,
Een plekje voor jou.
Vol heimwee en liefde,
Omdat ik van je hou.
In mijn hart zit een leegte,
Die leegte ben jij.
Wanneer je niet meer vechten kunt
Wanneer het leven zwaar lijkt om te dragen
Wanneer je staat op 't dode punt
Wanneer je vleugels lijken lam geslagen
Wanneer je uitgeschakeld wordt
Wanneer je staan moet langs de kant van 't leven
Wanneer je niets hebt dan tekort
Zodat je ook niets hebt om weg te geven
Wanneer je je zó eenzaam voelt
Dat zelfs de liefste je niet kan bereiken
Wanneer Gods zee je overspoelt
Omdat je bent als een eiland zonder dijken
Wanneer je vuur is uitgeblust
Dan is er slechts van één kant hulp te verwachten
Wie moe is vindt bij Jezus rust
En hem die zwak is geeft Hij nieuwe krachten.
Als het rouwrumoer rondom jou is verstomd,
De stoet voorbij is, schuifelende voeten,
Dan voel ik dat er een diepe stilte komt,
En in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
We zeggen veel te gauw, het is voorbij,
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
Niet wie je was, en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
We zullen samen door het stille landschap gaan,
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
Raak je mijn hart nog duidelijker aan.
Als ik zo naar zijn foto staar
Zegt mij dat plotseling meer
Dan al die woorden
Die hij over mij heen liet gaan
Nu hij mij heeft verlaten
Wil ik hem zo graag
Voor even horen praten
Lieve … …, ik mis hem zo
Heel voorzichtig laat ik een traan
Over mijn koude wangen gaan
Helaas kon hij niet langer leven meer
Er was zo veel beschadigd deze keer
Afscheid nemen, het doet zo'n zeer.
Je lag daar stil, kon niets meer zeggen
Je gedachten, verlangen, of iets uitleggen
Woorden, voor je ze uit kon spreken vervaagd
En toch heb je nooit geklaagd
Altijd geduldig, soms een traan
Van ontroering of een herinnering ergens aan
God zei vandaag: "kom nu bij mij"
En praat weer, zing en wees blij
Je vreesde niet je levenslot
Je hebt zelf gezegd:
"ik vertrouw op God".
Zoveel moed getoond
Zo intens gestreden
Niet eens voor zichzelf
Liefde was haar reden.
Dag kleine vrouw, dag lieve moeder
Dag oma, nu moet u gaan
Al het werken en alle zorgen
Het was goed, het is nu gedaan
Ze was zo haar eigen in alles wat ze deed
Haar lachen, haar huilen, haar lief en haar leed
Bedankt klein lief vrouwke
De oorsprong van ons bestaan
Wij zullen nu zonder jou toch verder moeten gaan
Want je was toch onze moeder
Je was toch ons thuis
Je droeg soms heel moedig
Het jouw opgelegde kruis
Tot ziens lieve moeder
Rust zacht, voorgoed, deze keer
Gaat onze weg teneinde
Dan zien wij je weer.
Je hebt gevochten,
Je hebt geleden,
We hebben gebeden
Maar het mocht niet baten,
Je moest ons verlaten
Rust zacht,
je was een prachtmens.
De kaars leek bijna eindeloos
Maar is nu stil gedoofd
Een leven lang zorgzaam geweest
Gegeven en geloofd
Een hand die zwaaide
Als we gingen
En nog vele mooie dingen
Zijn herinneringen aan ons mam
Die voor altijd van ons afscheid nam.
Ik vind geen woorden om het je te zeggen
Hoe wij hem zullen missen, allemaal
Het diepste gevoel is moeilijk uit te leggen
Het hart spreekt een niet uit te spreken taal
Dit sterven is zo moeilijk te verwerken
Zijn leven was ons allen zoveel waard
Hij was een van die stille, geestelijk sterken
Die iedereen, alleen zichzelf niet spaart
Ik vind geen woorden om je troost te brengen
Want hier zwijgt mijn verstand, mijn mond staat stil
Wie kan zijn leven met één dag verlengen?
Het is precies zo lang als God het wil
Ik weet het niet, ik kan de zin niet vinden
Van wat God met dit sterven heeft bedoeld.
Ik was er niet op voorbereid
Het ging allemaal zo vlug
Waarom gunde hij ons niet nog wat meer tijd
Kom alsjeblieft nog even terug
Ik kan hem niets meer zeggen
Ik kan hem niets meer vragen
De herinnering aan hem
Zal echter nimmer vervagen
Geef me nog eenmaal
Voor de allerlaatste keer
De kans afscheid te nemen van hem
En verzacht daarmee dit onbegrijpelijke zeer.
Aan het einde van
Een leven van werken en zorgen
Zich in alle tijd
Bij God wetende geborgen
Viel het licht weg
En werd zorgen wachten
Onrustig, bezorgd,
Met afnemende krachten
Tot het eind heeft hij
Steeds aan ons gedacht
Zo heeft hij zijn leven
In liefde en zorgen volbracht.
Soms is er zoveel wat we voelen
maar zo weinig wat we kunnen zeggen …
Als je van iemand houdt
En je bent van diegene gescheiden
Kan niets de leegte vullen
Je moet dat niet proberen
Maar het is ook een grote troost
Want zolang de leegte leeg blijft
Blijf je daardoor met elkaar verbonden
Waarom jij, blijft een vraag
Tot op de dag van vandaag
Het gemis is niet te omschrijven
Het verdriet doet pijn
Maar het voelt goed
Dat zoveel mensen
Meeleven en er voor ons zijn.
Toen jij stierf
Is de wereld gewoon doorgegaan met draaien
Het werd nacht en ook weer morgen
Er was lawaai en stilte
En ook om ons heen
Maakte het leven-van-alledag
Evenveel lawaai als anders
Alleen bij ons
Kwam dat harder aan dan normaal
Wat deed het pijn
Te zien en te horen
Dat alles gewoon doorging
Toen jij gestorven was
Wreed en onverschillig
Genadeloos en onbarmhartig was het
En elke indruk stak dieper
Deed meer pijn
Nee, ze kunnen niet weten
Wat wij nu voelen
Die steken pijn
Van afgesneden zijn
En nooit meer samen …
Ach, niets zal meer hetzelfde zijn
Zonder jou.
Je hebt je strijd ten einde toe gestreden
Tot God je riep, Hij nam je bij de hand
Hij heeft geluisterd naar je vurige gebeden
Je stap voor stap geleid naar het Beloofde Land
En naast de droefheid die we moeten dragen
Is er het weten: God heeft je bevrijd
Hij gaf ons niet het antwoord op onze vragen
Maar schonk ons uitzicht op Zijn eeuwigheid.
Denk aan mij terug
maar niet in de dagen van pijn en verdriet
Denk aan mij terug in de stralende zon
hoe ik was toen ik alles nog kon.
Haar sterven is zo moeilijk te verwerken
Haar leven was ons zoveel waard
Zij was een van de stille, geestelijk sterken
Die iedereen, alleen zichzelf niet spaart.
Er zijn geen woorden voor iemand
Van wie je weet zij redt het niet
Je streelt haar wang, je ziet haar ogen
Je bent bevangen door verdriet
Flink was je, je hele leven
Sterk ben je tot het eind gebleven
Vergeten doen we je niet
Lieve mam, rust zacht
We weten dat er iemand op je wacht.
Een moeder sterft altijd te vroeg
Al wordt zij nog zo oud
Je bidt dat God haar sparen zal
Omdat je van haar houdt
Maar als de dagen knellen gaan
Zij ziek wordt, moe en benauwd
Bid je dat God haar halen zal
Omdat je van haar houdt.
't Liefste wat wij hebben bezeten
En vele jaren de spil van ons bestaan
Vraag ons niet dat te vergeten
En gewoon weer door te gaan.
Je had een karakter, ongelooflijk sterk
Je stelde alles in het werk
Om, de tijd die je was gegeven
Tot het uiterste te leven
Zo dapper als jij ken ik er geen een
Jij gaf jouw stem aan iedereen
Om het grote verdriet te dragen
Met optimisme, zonder klagen
Ongekend moedig heb je gestreden
Ongekend moet je hebben geleden
Tot je uitgeput hebt opgegeven
Toen duurde je leven maar heel even
Voor je voorgoed je ogen sloot
En zei:
" Ik ben niet bang, nu ga ik dood ".
Er zijn geen woorden voor een zieke
van wie je weet, hij redt het niet.
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet
Toch ben je dankbaar voor zijn einde,
dat na zoveel moedig strijden kwam,
omdat het niet alleen zijn leven,
maar ook zijn lijden nam.
Toon Hermans
Het laatste beetje is nu op
Veel was er te verduren
Het kaarsje is thans opgebrand
Gedoofd zijn alle vuren
Voor wie het aangaat
is 't niet erg
Die heeft genoeg geleden!
Wel voor hen die ik achterliet
Vaarwel en wees tevreden!
Ik ga naar boven, niet naar beneden.
Rust nu maar uit
Je strijd is gestreden
Je hebt het met veel moed gedaan Wie kan begrijpen wat je hebt geleden?
Wie kan voelen wat je hebt doorstaan?
Al het levende is zinnig
Hoe onbegrepen 't ook mag zijn
Of het blij is, droef of innig
Of het onrust is of pijn
Zinnig is ons hopen, vrezen
De kleinste bloem in 't lage gras
Daarom zou het onzin wezen
Als de dood onzinnig was.
Toon Hermans
Ik pak alweer jouw foto
Een traan valt er op neer
En steeds als ik naar jou kijk
Doet het nog net zo zeer.
Hoe zou je er nu uit zien
Nog steeds die lieve lach?
Je moest eens weten hoe ik je mis
De leegte elke dag.
Heer, sla uw armen om mij heen
Ik ben verdrietig, mateloos alleen
Want wie ik liefhad ging van mij heen
De liefde heeft niet het hoogste
Maar wel het laatste woord.
Dwars door de stille leegte
Klinkt de echo van jouw lach
Zachtjes, van een afstand
Alsof ik je daarnet nog zag
Steeds denk ik aan jouw grappen
Steeds hoor ik weer jouw stem
Dan voel ik weer die leegte
Omdat jij er niet meer bent.
Je bent nu van ons weggegaan
Jouw tijd is al gekomen
Een eind aan jouw bestaan
Een leegte om ons heen
Is wat ons nu nog rest
Wij hielden van jou op onze manier
Zeg maar … op ons best.
Je moeder blijft je moeder
Zo eigen en vertrouwd
Je wilt haar niet graag missen
Omdat je van haar houdt
Maar eens dan komt de dag
Dat je haar moet laten gaan
Je verstand zegt dat het goed is
Maar in je ogen blinkt een traan.
Ik mis je stem
Ik mis je lach
Ik mis alles ….
Van elke mooie dag
Ik mis het simpele
“Even” samen zijn
Ik mis je gewoon
En missen
Doet pijn.
De leegte zonder jou
Is met geen pen te beschrijven
De leegte zonder jou
Zal altijd bij ons blijven
Maar veel fijne herinneringen
Verzachten onze smart
Voorgoed uit ons midden
Maar altijd in ons hart.
Je gaf me je liefde, bezorgdheid en trouw
Ik heb genoten van die jaren met jou
Ik weet dat het jou ook goed heeft gedaan
Maar ik zal je missen bij het verder gaan.
Elke avond kijk ik
Even naar boven.
En wil dan met
Heel mijn hart geloven.
Dat jij liefdevol naar me lacht.
Jij hebt me zoveel vreugde gebracht.
Al even geleden…
Toen je nog was hier beneden…
Ik mis je.
Liefste,
Als ik er niet meer ben
Deel me dan uit als brood
Onder de levenden
en weet …
Tussen de klaproos
En de korenbloem
Stond ik te wuiven
Als graan.
Gedenk mij
Wanneer de halmen rijpen
Of als de leeuwerik
Ten hoogste hemel stijgt
Aanhoor de elegie
Van pijnboom en plataan
Denk hoe ik was genegen
Het zacht oeverlis.
Onthou de vuurdoorn
De zonnebloem
De gouden regen.
En … liefste …
Vergeet het wonder
Van groeiend mos
Onder de stenen niet.
Waneer een moeder sterven gaat
Is 't of het leven ons verlaat.
Maar in het hart van ieder kind
Is 't of haar leven herbegint.
Hoe moet het nu verder
Je was opeens weg
Hoe moet het nu verder
Ik zoek een uitleg
Je bent vertrokken
Je was heel stil
Hoe moet het nu verder
Zonder jou is het kil
Je bent er niet meer
Jij was het leven
Hoe moet het nu verder
Als ik alleen moet sterven.
Samen plezier, samen op reis
Samen een éénheid, samen eigenwijs
Samen kwaad en samen goed
Samen verdriet en samen weer moed
Nu verder zonder hem, dat doet pijn
Te weten nooit meer samen te zijn.
Bedankt voor je liefde, je trouw,
je eerlijkheid
Voor de lach van bijna iedere dag
Voor het geluk dat je ons hebt gegeven
Deze dingen duren altijd te kort.
Gelovig sterven
Is afscheid nemen van de tijd
Niet van het leven
Is zichzelf blijven
Zoals men geworden is
Is het ene mysterie verlaten
Om het andere in te gaan.
Tijd heelt geen wonden,
Tijd leert je leven met verdriet,
En wachten, zeer geduldig
Tot je weer de schoonheid ziet,
En tot de tederste herinneringen
zo diep vertakt zijn in je ziel,
dat ze die zere plekken
kunnen overgroeien.
kris Gelaude
Er zijn vragen gesteld in 't leven
waar de antwoorden zo moeilijk op zijn
Ze hoeven nu niet meer te worden gegeven
voorbij is 't zoeken, gestopt is de pijn
Je gebeden zijn verhoord
Hij kwam je halen, in ons leef je voort.
Innige deelneming
Leg mij op uw hart als een zegel,
om uw arm als een band
want sterker als de dood
is de liefde.
Voorbij de tijd, de dagen en de uren
Zal er geen rouw meer zijn.
Enkel de liefde die geneest
Zal eeuwig blijven duren.
Durf in het rouwen
op God vertrouwen.
Herinneringen worden dan
bron van eeuwig leven.
Als ik dood ben
Niet die theatrale rouw
Neem wat Franse kaas
Wat stokbrood en wat wijn
Ik wil ook niet
In een vaasje op de schouw
Ik wil gewoon
Een stukje kerkhof zijn.
Toon Hermans
In de tunnel van verdriet
Waar je licht noch toekomst ziet
Waar 't gemis je lichaam raakt
Waar je hete tranen laat
Tot in je ziel de leegte voelt
Daar is het leven onderkoeld
Afscheid nemen doet zo'n pijn
En 't zal altijd bij me zijn
Blijven tot m'n laatste snik
Je liefste verliezen blijft, weet ik.
Zijn ogen kijken ons niet meer aan
Zijn arm zwaait ons niet meer uit
Hij is nu van ons heengegaan
Ook al zien wij hem niet meer
Zijn stem horen wij, steeds weer
Voor hem nooit meer zorg en pijn
Hij blijft in onze gedachten
Hij zal voor altijd bij ons zijn.
Ik mis je hier beneden
en denk heel vaak aan jou.
Zachtjes fluister ik naar boven
dat ik heel veel van je hou.
Nu moet ik verder, zonder jou
Je stem zal ik nooit meer horen
Nooit meer je arm om me heen
Ik voel me hopeloos alleen
De mooiste herinnering zal zijn
Mijnleven met jou,
dat was fijn.
Een hand, een woord, een gebaar doen zo goed
als je iemand die je lief hebt verliezen moet
De lege plek, het doet zo'n pijn
maar in gedachten zal hij altijd bij ons zijn.
In de stilte drijven de gedachten Als wolken in de lucht
In de stilte vind ik rust
En ben ik niet meer op de vlucht
In de stilte wil ik kijken, kijken naar omhoog
Naar een ongekende verte
Naar het wonder van de regenboog
In de stilte zie ik bomen wuiven in de wind
In de stilte wordt pas tastbaar
Dat liefde overwint
In de stilte wil ik bidden
Voor verlossing van leed en pijn
In de stilte wil ik vragen
Om weer heel te mogen zijn.
Je zei me dat je nog zoveel wilde doen
Dat je nog zoveel hield van de kleine dingen in 't leven
Wandelen, fietsen, de wind in je haar
Maar er werd je niet meer tijd gegeven.
Niets
In het leven
Kan ons voorbereiden
Op het verlies van iemand
Waar we van houden
Helemaal niets!
Stil
staan wij
bij wat jij in beweging bracht
in har, in lijf, in leven
bewogen
worden wij
door tranen om wat niet meer is
en door liefde, die steeds is gebleven
licht
maken wij voor jou,
stil en bewogen
samen.
Je wilde liever bij ons blijven
Maar de dood was veel te sterk
Je kon de pijn niet meer verdrijven
Ondanks al jouw werk
Je hebt geploeterd en gestreden
Zoals geen mens ooit strijden wou
en niet droef, maar wees tevreden
Je bent weer samen met je vrouw
We hebben steeds van jou gehouden
In jouw leven lag de kracht
Waarop wij steeds ons leven bouwden
Lieve opa, rust maar zacht.
Hermien Lok
Het is nu één jaar geleden
Een jaar is nu voorbij
Die tijd dat hij voor zijn leven heeft gestreden
Is als de dag van gisteren voor mij
Hij moest de strijd opgeven
Ook al wilde hij dat niet
Hij mocht niet verder leven
Dat deed mij veel verdriet.
Je blijft met lege handen achter
Je zou zo graag nog willen zorgen
De tijd van waken en van wachten
Is voorbij en elke morgen
Brengt nu een lege dag vol pijn
Er rest alleen herinnering
Aan in-gelukkig zijn
In de leegte staat zijn naam geschreven
Komt alle goeds naar boven drijven
Het allerdiepste van zijn leven
Zal altijd in ons midden blijven:
Een dierbaar mens die in zijn eenvoud
Zo vol betekenis kon zijn
Gaf aan ons leven rijke inhoud.
Heel ver hier vandaan
Waar we allemaal eens zullen komen
Is de engel van mijn dromen
En strooit steeds een veertje neer
Om te zeggen
Ik ben bij je
Als je me nodig hebt
Telkens weer.
Zover wij konden zijn we met jou meegegaan
Tot het einde toe hebben wij je bijgestaan
Je was een schat voor ons allen
Je te moeten missen zal ons zwaar vallen
Je blijft altijd bij ons, diep in ons hart
Wij zijn blij zo iemand als moeder en oma
In ons midden te hebben gehad.
Beetje bij beetje moesten we je verlaten
We konden uiteindelijk niet meer met je praten
Die blik, die stilte, dat deed vaak zeer
De mama van vroeger was je niet meer
We zagen heel goed je stille verdriet
Maar helpen konden we je niet.
Ik heb het leven liefgehad
Zo omarm ik ook het eeuwige
Wie mij liefheeft, heeft ook het leven lief
Heb verdriet, maar vindt het plezier weer terug
Alleen om mij dat plezier te doen.
Nooit klagend, nooit vragend
Zijn lasten in stilte dragend
Zijn handen hebben voor ons gewerkt
Zijn hart heeft voor ons geklopt
Zijn ogen hebben ons tot het laatst gezocht.
Al weet ik dat je veilig bent
geborgen bij de Heer
de lege plaats blijft onvervuld
ik zie je hier nooit meer
Al weet ik dat je veilig bent
verlost van alle pijn
ik kan mijn vragen niet meer kwijt
kan nooit meer bij je zijn
Al weet ik dat je veilig bent
ik zoek en vind je niet
ik vraag het aan een lege lucht
of je mij hoort en ziet
Al weet ik dat je veilig bent
mijn hart wil er niet aan
dat je, die ik niet missen kan
voorgoed bent heengegaan
Al weet ik dat je veilig bent
ik zie je hier nooit meer
maar als het donkert, zeg ik zacht
tot ziens, bij God de Heer!
God keek rond in zijn tuin
En zag een lege plaats
Toen keek Hij neer op onze aarde
En zag jouw moe gelaat
Hij deed Zijn armen om je heen
En nam je mee om uit te rusten
Gods tuin moet wel prachtig zijn
Hij neemt alleen de besten.
Geen woorden kunnen het beschrijven
De pijn die wij voelen om jou te moeten laten gaan
De ongelijke strijd die jij moest strijden
Al van het begin af aan
Geen woorden om het uit te leggen
Hoe graag jij nog bij ons wilde zijn
Geen woorden kunnen het beschrijven
Wat we voelen doet zo'n pijn.
Hij was allang zichzelf niet meer
Hij kon het niet meer aan
We hoopten, zittend rond zijn bed
Dat hij rustig heen zou gaan
En na zijn laatste zucht was het
Of hij zichzelf hervond
Alsof hij op de drempel
Van een ander leven stond
Ik ben even blijven kijken
Ben even blijven staan
En voelde iets van een wonder
Door de stille kamer gaan.
Zo spreekt het koren tot het brood:
Wij waren klein en worden groot
Zo spreekt de regen tot het woud:
Wij waren jong en worden oud
Zo spreekt de wereld duizendvoud:
Wij waren sterk en worden oud
Zo kleurt de avond donkerrood
Zo roept de waterval de boot
Wij waren jong en we gaan dood.
Men moet niet wenen om
Wat niet meer is
Maar gelukkig zijn
Om wat is geweest.
Daarom hebben wij
Handen en armen
Om als het koud wordt
Rond het hart
Elkander te verwarmen.
Het is nog vroeg in de morgen
dat we hier bij je staan
we zetten een extra bloemeke neer
en steken een kaarsje aan
nu zijn er nog geen mensen
we zijn hier nog alleen
en zo kan niemand zien
dat ik nog om je ween.
Ik herinner je
elke minuut
van elk uur
van elke dag
in elke ademtocht
in elke hartslag
in elke vezel
in elk woord
in elke voetstap
zal ik je blijven herinneren.
Groot was zijn liefde
Groot het verdriet
Mooi de herinneringen
Die hij achterliet.
Mijn liefde blijft aanwezig
zal niet worden uitgeblust
Maar er is geen hand meer in de mijne
geen mond meer die mij kust
Geen lach meer in de verte
geen streling door mijn haar
Niet meer samen zitten
en kijken naar elkaar
Onwerkelijk is nog het gemis
maar ik moet nu leven
met hoe eenzaam, eenzaam is.
Soms horen mensen duid'lijk bij elkander
Je kunt het zien - die twee dat is een paar
De een is wel de één, maar óók de ander
Soms horen mensen zichtbaar bij elkaar.
Toon Hermans
Zwijgzaam, stil en zonder vragen
Wilde hij zijn ziekte dragen
Hij vocht met al zijn levenskracht
Voor elke nieuwe dag en nacht
Zo is hij langzaam, moegestreden
Uit ons midden weggegleden
En na een dappere maar ongelijke strijd
Uit zijn lijden nu bevrijd.
Mijn leven was nog lang niet af
Te horen dat ik kanker had
Was dan ook een zware slag
Maar ondanks mijn geknok
En steun van iedereen
Kreeg ik te horen
Je gaat spoedig heen
Niet de dood maakte me bang
Maar m'n allerliefste achterlaten ….
Verstomd is nu je stem
En stilte zal er zijn
Geen plaats meer tussen ons
Maar ook geen zorg en pijn
Jij maakte deel uit van het geheel
Uniek en vol herkenbaarheid
De schakel is verbroken
De lege plaats een feit
Verdriet vermengd met dankbaarheid
Want … jij hoorde er zo bij.
Zoals een boot heel langzaam
achter de horizon verdwijnt
zo hebben wij de laatste jaren
stap voor stap
afscheid van je moeten nemen
wat blijft zijn onze herinneringen.
Een mengeling van pijn en tranen
Slechts af en toe een sprankje hoop
Gedreven door een sterke wilskracht
Hoewel het onheil nader sloop
Je gedachtenis zal immer blijven
Te vroeg ben je van ons heengegaan
We houden van je en zijn je dankbaar
Voor alles wat je hebt gedaan.
Er zijn geen woorden voor een zieke
Van wie je weet, hij redt het niet
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen
Je bent bevangen door verdriet
Toch ben je dankbaar voor z'n einde
Dat na zoveel moedig strijden kwam
Omdat het niet alleen zijn leven
Maar ook zijn lijden overnam.
Zwaar de dagen
En lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
Bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies
Van de strijd om het leven
Heb je ons een heel stuk geluk
En ontzettend veel liefde gegeven.
Ik heb vannacht een ster uitgezocht
Voor mijn opa die moest gaan
Een ster voor iemand zó bijzonder
Dat hij eigenlijk alleen moest staan
Nu kijk ik naar de sterren
En huil ik naar de maan
Dan straalt daar weer die éne ster
Dus is mijn opa
Eigenlijk nooit weggegaan.
Na een strijd, moeizaam gestreden
Ging je heen, niet onverwacht
Niemand wist hoeveel jij hebt geleden
Onuitputtelijk was je kracht
Maar ook hieraan kwam een einde
Het deed je zeer ons te laten staan
Maar hiermee hebben wij vrede
Omdat je nu kunt rusten gaan.
Als iets liefs je verlaat
Blijft nog altijd de liefde.
Je verleden bestond uit werken en een groot besef van plicht
Dit alles bepaalde steeds weer jouw gezicht
Je was een man van weinig woorden
Herkenbaar voor hen die echt bij je hoorden
Een vriend, oprecht, waar je altijd op kon bouwen
Jouw woord gaf ons een grenzeloos vertrouwen
Bescheidenheid stond in het vaandel van je leven
Liefde en vriendschap, dat is wat je altijd hebt gegeven.
Voor ons was je een licht
Voor vreemden duisternis
Je markante persoonlijkheid en je vrolijke gezicht
Zullen wij ervaren als een groot gemis
Want een dag zonder lach
Was voor jou geen dag
Van vele dingen had je nooit genoeg
Je laatste reis kwam veel te vroeg.
Optimistisch tot het laatste
Niet moeilijk maken voor je naasten
Gesloopt van al je krachten
Bleef je op een betere dag wachten
Wij waren jouw lust en je leven
Maar er is geen tijd meer gegeven
Jij streed vol moed en kracht
Lieve schat, rust nu maar zacht.
Ik kan gaan slapen zonder zorgen
Want slapend kom ik bij U thuis
Alleen bij U ben ik geborgen
Gij doet mij rusten in de morgen
En wonen in een veilig huis.
Zijn we je nu kwijt
of niet
je ogen
maar je kijken niet
je lippen
maar je lachen niet
je handen maar je strelen niet
je adem
niet je praten
en ook je liefde niet
alles wat je was
heb je bij ons gelaten
zo mooi is ons verdriet.
Rik Gerard
Een hand, een woord, een gebaar doen zo goed
Als je iemand die je lief hebt verliezen moet
De lege plek, het doet zo'n pijn
Maar in gedachten zal hij altijd bij ons zijn.
Zwevend over het strand
Één zijn met het zand
Één zijn met de zee
Weer één zijn met z'n twee.
God nam vandaag zijn leven
Veel te kort
Is hij bij ons gebleven
Het gemis zal altijd blijven
Maar we weten dat hij
In de hemel een
Mooi plaatsje zal krijgen.
Zo jong nog
Zoveel plezier in zijn leven
Waarom?
Niemand
Kan ons het antwoord geven.
Afscheid geeft verdriet en pijn
Omdat iemand
Waar je veel van houdt
Niet meer bij je kon zijn
Afscheid nemen is zwaar
Maar ik geloof erin
Ooit, dan komt iedereen
Weer bij elkaar.
Ik mis je
Niet minder maar meer,
Want elke dag
Is een dag meer zonder jou.
Het slijt;
Ook dat is waar.
Ik ga verder.
Zo goed en zo kwaad…
De ene dag gaat ,
De andere is niks
Zonder jou.
Ik leef.
En geniet ervan
Met vallen en opstaan.
En ik mis je.
God, leer me leven met gemis.
Soms denk ik in een flits
Dat ik jou ergens zie lopen
Ogen zien soms dingen
Waarop verloren mensen hopen.
Soms hoor ik jou praten
En lijkt het voor een seconde
Dat jij gewoon een tijdje zoek was
En dat ik je eindelijk heb gevonden.
Soms houd jij mij vast
In mijn meest levendige dromen
Maar als ik dan wakker word, besef ik
Dat jij nooit meer terug gaat komen.
Een enkel woord
Een klein gebaar
Houdt je op de been
Je voelt je een moment
Niet meer zo alleen
Je weet dat je verder moet
Papa heeft er voor gestreden
Maar het gevoel van zekerheid
Het lijkt zo lang geleden.
Waar mensen mensen zijn
Die elkaar verstaan
Waar liefde liefde is
Daarheen wil ik gaan
Waar het eeuwig vrede is
Waar de zon schijnt
Waar een nieuwe wereld is
Die niet meer verdwijnt.
Iemand missen hoort erbij
Het doet alleen zo'n pijn,
Dat alles met die iemand,
Zo anders en zo mooi zou zijn.
Iemand missn hoort erbij,
Het hoort bij oeders leven.
Je denkt terug aan hoe het was
En huilt of lacht dan even …
Jouw sterven is zo moeilijk te verwerken
Het doet nog zoveel pijn
Te moeten leven met de gedachte
Dat jij nooit meer bij me zult zijn
Jouw sterven is zo moeilijk te begrijpen
Afscheid nemen ging niet meer
Te weten dat ik jou voorgoed moet missen
Dat doet zo verschrikkelijk veel zeer
Ik had je nog zoveel te zeggen
Nog zoveel dingen uit te leggen
Maar ik weet, er komt een keer
Dan zien wij elkander weer.
Het is waar,
De dood kunnen wij niet ontgaan
Dat is zo erg niet
Want dan begint de grote logeerpartij
Bij een gastheer die zo boeiend is
Dat de tijd volledig stil gaat staan
En eeuwig wordt.
Godfried Bomans
De bomen komen uit de grond
En uit hun stam de twijgen
En ied'reen vindt het heel gewoon
Dat zij weer bladeren krijgen
We zien ze vallen naar de grond
En dan opnieuw weer groeien
Zo heeft de aarde ons geleerd
Dat ál wat sterft zal bloeien.
Toon Hermans
Mijn liefde blijft aanwezig
Zal niet worden uitgeblust
Maar er is geen hand meer in de mijne
Geen mond meer die mij kust
Geen lach meer in de verte
Geen streling door mijn haar
Niet meer samen zitten
En kijken naar elkaar
Onwerkelijk is nog het gemis
Maar ik moet nu leven
Met hoe eenzaam, eenzaam is.
Al hield je nog zoveel van het leven
Je had het niet in eigen hand
Ongevraagd moest je het verlaten
En wij staan machteloos aan de kant.
Al maanden staat het huis verlaten
Haastig onttakeld en verdaan
De ijsbloemen staan op het raam
In scherpgenerfde varenbladen
Schittert onuitgewist uw naam.
Zoals een boot heel langzaam
Achter de horizon verdwijnt
Zo hebben wij de laatste jaren
Stap voor stap
Afscheid van je moeten nemen
Wat blijft zijn onze herinneringen.
Hij had de schoonheid van de akkers lief
'T land van vruchtbaarheid en ruimte
Tot ook zijn dromen kleiner werden
Een tuintje, een plaatsje, dieren en wat gerief
Maar nu een hemel zonder grenzen.
Ik onthoud jou
Zonder woorden,
In de stilte
Van elk moment.
Ik onthoud jou,
Ben jou verloren
Maar weet dat je nog dichtbij me bent.
Als je me zoekt
Kom dan naar de kust
Waar golven ruisen
Meeuwen zweven
De wind zingt
De zee zacht
Het strand streelt
Je kan kijken
Tot aan de horizon
Daar zal jij mij vinden.
Paula Hagenaars
Ik leef mee
Met je verlies
Het is niet mogelijk
Om te voelen wat jij voelt
Om te missen wat jij mist
Of de goede woorden te vinden
Om je te troosten.
Als jij hier was
Dan scheen de zon
Tot in de koudste hoeken
Van mijn leven
Van wat ik ben
Ben jij de bron
Door alle warmte die
Jij hebt gegeven
Kon je maar vertellen
Hoe mooi het is daarboven
Of het echt zo mooi is
Als de mensen hier geloven
Het zou een beetje helpen
Bij mijn tranen en gemis
Als ik weet dat jij het goed hebt
En daar echt een hemel is.
Ik denk aan jou
Aan toen je er nog was
Hier dicht bij mij
Ik denk aan jou
Want aan jou denken
Maakt mij weer blij
Maar ook verdrietig
Omdat ik je zo mis
Omdat het sindsdien
Gewoon toch niet meer
Hetzelfde is.
In mijn hoofd zitten dingen
Veel dingen van toen.
Je lach en je woorden,
Je knuffels , je zoen.
In mijn hart zit een plekje,
Een plekje voor jou.
Vol heimwee en liefde,
Omdat ik van je hou.
In mijn hart zit een leegte,
Die leegte ben jij.
Het gemis is zo voelbaar,
Zo voelbaar dichtbij…
Als ik ga, moet je niet huilen
Want echt weg ben ik niet
Mijn lichaam is nu duizend dingen
Heb daarom niet zoveel verdriet.
Ik ben de wind
Ik ben de regen
Ik ben de zon
Het hoge gras
Ik ben de sneeuw en duizend dingen
‘K ben weer degene die ik was.
En als je wakker wordt
Bekijk dan de bomen en de blauwe lucht
Kijk naar de vlinders en de bloemen
Kijk naar de vogels in hun vlucht
Want al die duizend dingen ben ik
Sinds ik mijn lichaam achterliet
Die duizend dingen zijn mijn leven
Dus zie je, echt weg ben ik niet
Voor zoveel verdriet
Heb ik de juiste woorden niet
Maar ik wil je omhelzen
Wel duizend armen om je heen slaan
En je kracht geven
Om door te gaan.
Zijn we je nu kwijt
Of niet
Je ogen
Maar je kijken niet
Je lippen
Maar je lachen niet
Je handen
Maar je strelen niet
Je adem
Maar niet je praten
En ook de liefde niet
Alles wat je was
Heb je bij ons gelaten
Zo mooi is ons verdriet
Rik Gerard
Het is onmogelijk
Om iemad te vergeten
Die zoveel gaf
om te herinneren.
Ik schreef je naam in het zand
Maar toen kwam de zee
Alles spoelde weg
En het werd nacht
Ik schreef je naam in de sneeuw
Maar toen kwam de zon
Alles smolt weg
En weer kwam de nacht
Ik schreef je naam
In mijn hart
En noch de zee
Noch de zon
Krijgen het daar nog weg
Het blijft dag
Met tranen in mijn hart,
Laat ik je vrij.
Het afscheid doet pijn,
Toch wil ik dankbaar zijn,
Om wat je voor mij was.
Loslaten is ook liefde
En jij leeft voort in mij.
Lieve postmeester
Het zal vast even duren
Maar wilt u voor mij vandaag
Een kaart met kus naar boven sturen?
Als tranen een trap
Konden bouwen
En herinneringen
Een brug.
Dan klom ik hoog in de
Hemel en dan haalde
Ik je terug.
Alsof je ziel
Is meegenomen
Er aan geluk
Een eind gekomen
Je hart gebroken
Wordt nooit meer heel
Er mist voorgoed
Een onmisbaar deel
De wereld stond stil
Maar draaide doodgewoon door
Terwijl niets meer was
Zoals daarvoor
Ik zie je tranen
Je gemis
Je pijn
Door wat verandert is
En toch
Blijf alsjeblieft geloven
In vriendschap
In liefde
Stukjes geluk
Dwars door de rouw
Weet dat ik
Er altijd zal zijn voor jouw
Je hoeft het aan mij niet uit te leggen
Dat je nu even niet lacht
Ik geef je graag een knuffel
In de hoop dat het de pijn wat verzacht.
Met oprechte deelneming
Woorden zullen nooit in staat zijn
Gevoelens uit te drukken
Zoals ze echt bedoelt zijn.
Onze gedachten van medeleven
Zijn bij jullie.
Zoveel woorden
Zoveel zinnen
Krijge niet verwoord`
Wat je momenteel
Doormaakt en je
Evenwicht verstoord
Zoveel woorden
Zoveel zinnen
Moeilijk wat te zeggen
Ik leef met je mee,
Je hoeft me niets
Uit te leggen.
Ik zocht
Maar ik vond
De woorden niet,
Die jou
Kunnen troosten
Bij dit verdriet.
Toch
Wil ik je
Laten weten,
Dat ik
Aan je denk
En je niet zal vergeten
Hanny Otten
Ik wil je eigenlijk
Wat zeggen
Maar woorden
Stokken in mijn keel
Nu het leven
Veel te zwart
En het verdriet
Veel te veel.
Nu ik je eigenlijk
Niet kan helpen
Geen oplossing
Of verlichting
Schenk
Daarom zeg ik
Maar één ding
Dat ik heel veel
Aan je denk.
Ik ga je niet vertellen
Dat je moet vechten
Dat je niet moet opgeven
Dat je positief moet blijven
Dat je hier iets van kunt leren
Dat alles een bedoeling heeft
Ik ga je alleen maar vertellen
Dat ik het heel erg vind voor jou.
Dat ik je ooit heb mogen zien
Dat ik je heb vast kunnen houden
Dat ik je kusjes heb kunnen geven
Onbetaalbaar.
Dat ik afscheid van je heb moeten nemen
Dat ik je los moest laten
Dat in incompleet moet verder gaan
Onwerkelijk.
Dat ik verder moet leven zonder jou
Dat ik elke dag door moet zonder jou
Dat de zon elke dag opkomt zonder jou
Onmogelijk.
En dan ineens is daar het missen
Het ik wil niet zonder jou
Het besef van incompleet zijn
Het hoeveel ik van je hou.
De dagen worden korter
De nachten veel te lang
En al mijn later zonder jou
Maakt me voor de toekomst bang.
Ik wil weer voelen hoe geluk was
Me herinneren hoe fijn
Maar tegelijkduw ik het weg
Want het missen doet zo'n pijn.
Mag ik nog even in je armen
Nog even dicht tegen je aan
Blijf alsjeblieft nog even hier
Laat me niet zonder jou bestaan.
Op een dag als deze
Staat de wereld even stil
Op een dag als deze
Gaat niets zoals ik wil.
Op een dag als deze
Heeft verdriet de overhand
En ook al leef jij voort in mijn hart
Op een dag als deze
Voel ik des te meer de afstand.
De stilte overvalt ons
Die stilte is veel te luid
Zachtjes stromen de tranen
Maar van binnen schreeuwen we het uit.
Een leven verloren
Een leven dat had moeten zijn
En ons leven dat nu verder moet gaan
Voor altijd met liefde voor jou
Voor altijd met deze pijn.
Het leven gaat wel door
Dat is niet het probleem
Maar dat het zonder jou is
Dat is zo vreselijk gemeen.
Elke ochtend sta ik op
Begin gewoon weer aan de dag
Maar jou mis ik nog elke morgen
Totdat ik ooit weer bij je mag.
't moment waarop jij stierf,
Toen brak mijn hart in twee,
Één helft gevuld met pijn,
De andere helft stierf mee.
Ik lig vaak wakker 's nachts,
En denk dan vol verlangen
Aan toen jij er nog was;
Van tranen nat mijn wangen.
De herinnering aan jou,
Is wat mij nooit verlaat,
Die vult mijn hart met pijn,
Iets wat nooit over gaat.
Ik berg je in mijn hart,
En daar blijf je voorgoed,
Tot eens die dag aanbreekt
Dat ik jou weer ontmoet.
Als ik er morgen niet meer ben
En alles wat ik liefheb moet achter laten
Weet dan …
Dat ik je hart nooit
Zal verlaten.
Nooit meer iets van je horen.
Nooit meer iets van je gezien.
Niet in dit leven.
In het hiernamaals misschien.
In mijn hart blijf ik je dragen.
In mijn hart blijf je bestaan.
Ja dat plekje in mijn hart.
Daar komt niemand meer aan.
Een lege plek,
Een groot gemis,
Een fijne herinnering
Is wat er van jou nog is.
Waar ben je nu
Vragg ik me af,
'voel nog de liefde
Die jij me gaf.
Jou te kennen vond ik fijn,
Je los te laten,
Dat doet pijn.
Ik zal je missen
In dit leven
En altijd om je
Blijven geven.
Soms kun je niet uitdrukken
Wat je bedoelt
Omdat er geen woorden zijn
Voor wat je voelt
Het is te heftig
Teveel en onverwacht
Er bestaat nu even niks
Dat de situatie verzacht
Je kunt alleen maar de tijd nemen
Om alles te ondergaan
Dan zal je zien dat uiteindelijk
De zon weer aan de hemel zal staan
Ik mis je stem
Ik mis je lach
Ik mis alles…
Van elke mooie dag
Ik mis het simpele
"even" samen zijn
Ik mis je gewoon
En missen
Doet pijn!
Wanneer je iemand missen moet
Niet voor even, maar voor goed
Dan valt dat heel zwaar
Ja, dat is gewoon heel naar.
Nooit meer samen kunnen praten
Een leegte die is achter gelaten
Verdriet en een groot gemis
Als iemand er niet maar is.
Wat blijft, zijn de herinneringen
Dat worden hele waardevolle dingen
Om te bewaren, veilig en apart
Op een speciaal plekje in je hart.
Ik mis je
Als ik naar de hemel kijk,
En de wolken zo zie jagen.
Denk ik met liefde
Terug aan jou,
Al heb ik vele vragen.
Ik mis je, hier op aarde.
Ik mis je, het doet pijn.
Ik zou nog heel graag even
Bij je willen zijn.
We laten je stevig los
Maar houden je altijd vast.
In ons hoofd
In ons hart
In honderd herinneringen
Dichtbij
Blijf jij.
We laten je stevig los
Maar houden je altijd vast.
Iemand als jij
Kan niet gaan
Zo iemand blijft
Je altijd bij.
Ik wil je even zeggen
Dat ik aan je denk
Ik kaarsjes voor je brand
Dat ik met je meeleef
En je met dit kaartje
Liefde, sterkte geef.
Als een bloem zo is het leven
'T begin is teer en klein
De een die bloeit uitbundig
De ander geurt heel fijn
Sommige bloemen blijven lang
Weer anderen blijven even
Vraag niet bij welke bloem je hoort
Dat is 't geheim van het leven.
Nooit was iets teveel
U bezat zoveel liefde
En wij kregen allemaal ons deel
Er valt nu een groot gat
Op de plaats waar eens
Onze dierbare moeder en oma zat
U blijft altijd in onze harten voortbestaan
Ook al is het heel erg moeilijk
Zonder u verder te gaan.
De laatste dagen van het einde
Dan wordt de grote wereld klein
Is plotseling alles onbeduidend
Tot het laatste beetje pijn
Wat wij zo belangrijk vinden
Verliest zijn glans, verliest zijn zin
Maar achter die gesloten ogen
Glanst een heel groot begin.
Mogen alle woorden van troost
De leegte verzachten
Met blijvende herinneringen
Aan een bijzonder persoon,
Veel sterkte met dit verlies.
Papa's sterven niet
Ze glijden hooguit naar de overkant
Ze leven verder in wie blijft
In woorden en gedachten,
In verhalen, gevoel en tederheid.
Papa's sterven niet
Ze blijven altijd in de buurt
Je ziet hen in de spiegel
In een stukje van jezelf
Je voelt hen in de pracht die leven heet
Papa's sterven niet
Ze worden bewaarders van de tijd.
Hier is het eind, het eind van het feest
Kom, we gaan naar beneden
De bloemen zijn dood,
De flessen zijn leeg
Het was mooi,
Maar nu is het verleden
En jij was zo mooi, jij was prachtig
Maar jij, jij hebt je strijd nu gestreden.
Blijf geloven in een toekomst
Ook al lijkt de kans maar klein
Blijf geloven in een wereld
Die jouw wereld ook kan zijn
Blijf geloven in het leven
In je denken en je doen
Blijf geloven in oprechtheid
En in normen en fatsoen
Blijf geloven in de vrede
En een simpel kort gebed
Blijf geloven in de mens
Die zich voor jou heeft ingezet
Blijf geloven in het wonder
Dat jouw angsten overwint
Blijf geloven in de onschuld
En in de glimlach van een kind
Blijf geloven dat een ander
Ook voor jou wat over heeft
Blijf geloven in de liefde
Alle dagen dat je leeft
Blijf geloven in de waarde
En het doel van je bestaan
Blijf geloven dat de mensen
Eenmaal samen zullen gaan.
In onze gedachten was je
In onze gedachten ben je
In onze gedachten
Zul je altijd blijven.
Heer God,
Het is voor ons
een onnoembare pijn
afscheid te nemen
van een mans die ons
zo dierbaar was.
Tot U, Heer,
richte we ons
met al ons verdriet.
Wil leven schenken
aan onze overledene
tot over de grenzen heen
van dit leven op aarde.
En wees een troost
voor allen die gewond werden
door dit heengaan.
Wij vertrouwen op U Heer
die alles ten beste leidt
voor wie in U geloven.
Je hebt mij veel gegeven, Heer.
Naar mijn vermogen gaf ik weer.
En bleef mijn geven zeer beperkt,
Je deed als had je 't niet gemerkt.
Voor ieder deeltje dat ik schonk.
het slokje pijn dat ik node dronk,
voor ieder zuchtje, ied're kuch,
gaf Jij een volle maat terug.
Heb dank, Heer, voor Jouw gaven.
… Nu ze mijn lichaam gaan begraven
heb ik een laatste wens.
Ik weet, 'k was maar een kleine mens,
met fouten en gebreken
maar steeds heb ik gekeken
naar 't rechte pad, de ware weg,
zodat, nu 'k mij ter ruste leg,
ik 't aandurf Je te vragen :
Als ze mijn ziel ten hemel dragen,
et moge zijn, daar bad ik voor,
op d'hymne van een engelenkoor.
Cyr. Van Ysenheim
Het is ons maar geleend
De vele mooie dingen
Ons onbetwistbaar eigendom
Zijn de herinneringen.
Wat was zij sterk en arbeidzaam
Wat heeft zij voor ons klaar gestaan
Haar zorg en liefde zullen we nooit vergeten
Van haar verdriet alleen het topje weten
Sterk en moedig droeg zij haar lot
Tot 't afscheid van ons,
tot 't welkom bij God.
Als een zaadje
Begin jij weer opnieuw
Jij zal uitgroeien tot een roos
Maar zonder stekels,
In volle bloei
Een leven
Zonder verdriet en pijn
Maar je zal altijd
Een lichtje in ons zijn.
Het verlies was er al voor het einde
Het verdriet voordat het afscheid kwam
Toen die onzekere verwarring
Bezit van jouw gedachten nam
Maar als we je bezochten elke keer
Dan was er steeds die glimlach weer
We voelden mee met je stil verdriet
Nu rouwen wij, maar treuren niet.
Het is moeilijk te aanvaarden
Dat je weg bent van deze aarde
Altijd stond je klaar
Voor ons en voor een ander
Weinig nemen en veel geven
Altijd hartelijk en warm
Geslaagd ben je in jouw leven
Je hebt ons een goed voorbeeld gegeven.
Jullie verdriet, wij kunnen het begrijpen
Jullie verslagenheid, wij voelen het wel aan
Wat wij met woorden daarom proberen uit te leggen
Is dat wij als vrienden rondom jullie staan.
Denk aan mij terug
Maar niet in de dagen van pijn en verdriet
Denk aan mij terug in de stralende zon
Hoe ik was toen ik alles nog kon.
Ongewild en onverwacht
Niemand had dit gedacht
'S morgen vroeg van huis
'S avonds niet meer thuis.
Voor jou ging het sterven niet ineens
Je hebt er moedig voor gestreden
Niemand kan weten wat je hebt gevoeld
Ook niet wat je hebt geleden.
Als je in je levensstrijd
Warmte om je hebt verspreid
Als je iemand die daar treurt
Hebt getroost en opgebeurd
Als je hielp waar je dat kon
Aan wat licht en aan wat zon
Als je een goed voorbeeld geeft
Heb je niet voor niets geleefd.
Plotseling ging je heen
Nu ben ik alleen
Onuitsprekelijk verdriet
Vergeten zal ik je niet.
Aan het begin van de avond
Hield hij op met z'n bestaan
Met z'n vrouw en kinderen om hem heen
Is hij heengegaan
Wat we hadden willen zeggen is niet meer gezegd
Zachtjes heeft hij z'n
Vermoeide lichaam neergelegd
Helaas was er geen tijd meer om te praten
Op die zondag heeft hij ons verlaten
Alles waarvoor hij in z'n leven vocht
Hopen we dat hij zal vinden wat hij zocht.
Zo heeft elk pad zijn eigen einde
En erg prettig is dat niet
Maar als je pad zo slecht wordt
Blijf je gewoon niet overeind
Voor hem is het nu rusten
Voor ons is het verdriet
Maar al heeft hij ons verlaten
Hij laat ons nooit alleen
Wat wij in hem bezaten
Is altijd om ons heen.
Ik steek vandaag een kaarsje aan
Omdat vandaag veel waarde heeft,
En er bewust bij stil te staan,
Wat voor mooi mens er heeft geleefd.
Ik wou nog van alles aan je vragen
Ik wou nog van alles van je weten
Mama, waar ben je nou?
De één zegt: "jongen alles went"
De ander zegt dat je in de hemel bent
Ik weet het niet, maar in ieder geval
Weet ik dat ik je nooit vergeten zal
Mama, waar ben je nou?
Mama, ik hou van jou!
Denk aan mij terug
Maar niet in de dagen van pijn en verdriet
Denk aan mij terug in de stralende zon
Hoe ik was toen ik alles nog kon.
Geef mij wanneer de dag is dat ik afreis
Niet uw donkere rouw
Maar de glimlach van drie witte rozen
Dat ik glimlach in hun morgendauw.
Toneel was z'n leven
Z'n leven muziek
Muziek z'n kinderen
Z'n kinderen, hem uniek
Z'n liefde was alles
Z'n liefde was blij
Ons rest nu z'n denken
En dat blijft ons bij.
Je bent steeds
Zo onbegrijpelijk moedig geweest
Je lichaam krachteloos
Een gebroken riet
In de vensters van je ziel
Lees ik eindeloos verdriet
Woorden schieten hopeloos tekort
Slechts tranen in stilte geschreid
Verzachten soms de bitterheid
Om alles wat je hier moet missen
Ik weet geen antwoord op je vragen
Maar er is er Eén
Die eens alle tranen van je ogen wil wissen.