De ui (Allium cepa) (ook wel "ajuin", "tuinui" of "juin" genoemd in Zuid-Nederland en Vlaanderen) wordt meestal gebruikt voor voor het kruiden van gerechten. Het is een plant uit de lookfamilie (Alliaceae).

Ui of ajuin is een winterhard tweejarig bolgewas maar wordt eenjarig geteeld. Het is een veel gebruikte groente, die bij zowat elk gerecht wordt gemengd. Het is lekker in de soep, wordt gefruit bij andere groenten en veel vleesgerechten en sauzen. Gebruikt voor inmaak van diverse vissoorten zoals haring en mosselen. Rauw gegeten bij koude schotels enz. enz.

Uien worden onderverdeeld in drie hoofdgroepen: gewone ui, bos- of lente-uitjes en zilverui. De teeltwijze loopt niet zover uiteen, alleen de plant afstand en het tijdstip dat ze klaar zijn om te oogsten.

Er zijn hoofdzakelijk twee manieren om uien te telen, namelijk door het zaaien of door het "poten" = planten van kleine knolletjes van vorig jaar.

Uien staan graag op een vruchtbare grond in volle zon. Bos- en zilverui mag iets meer in de schaduw staan. Om een goede bewaring te verzekeren kunt u het perceel een flinke gift potas geven.

De teelt van zaaiuien gebeurt uiteraard met zaad. Zaaien kan reeds zeer vroeg in het voorjaar (tweede helft van maart tot half april), maar is ook mogelijk in de vroege herfst (eind augustus tot eind september). De eerste kan men oogsten vanaf eind augustus, en bij de tweede manier oogst men vanaf half juni van het volgend jaar.

Zaai op rijen met een tussenafstand van 25 cm, dun bij opkomst uit op 5 cm in de rij en later op 10 cm. De tweede uitdunnelingen kunt u reeds gebruiken in salades of allerlei andere gerechten.

Plantuien kunnen worden opgekweekt uit kleine gezaaide uitjes van de vorige oogst, maar ook uit uitjes die daarvoor speciaal geteeld werden uit zaad de zogenaamde tweejaars-uien. De teelt wijze is praktisch hetzelfde als voor de zaai ui, alleen ga je nu niet zaaien maar planten. Steek de knolletjes in de grond zodanig dat de neus nog juist boven steekt. Plant de uien in rijnen met een onderlinge afstand van 25 cm en 10 cm in de rij. Uien planten kan in februari of maart t als de grond enigzins begint op te warmen. Geoogst wordt vanaf begin juli tot half augustus.

Zilveruien of "jonge ajuintjes, teel je op dezelfde wijze als zaai-uien maar je hoeft ze niet uit te dunnen op 10 cm, maar je haalt regelmatig deze die je groot genoeg vindt voorzichtig weg van tussen de andere. Doe dat heel omzichtig, om de plantjes die blijven staan niet te beschadigen. Geef na elke maal te hebben geoogst een flinke waterbeurt.

Voor de rest hoeft u voor beide teelten regelmatig het onkruid te verwijderen. Maar doe dat ook heel omzichtig. Zorg dat je hierbij zo weinig mogelijk de wortels beschadigd en de bladeren niet kneust zodat er niet teveel "uiengeur" vrijkomt. Anders krijg je direct een invasie van de uivlieg.

De belangrijkste schimmelziekten zijn koprot Botrytis aclada en bladvlekkenziekte Botrytis squamosa. Vooral bladvlekkenziekte kan het loof zo ernstig aantasten dat de opbrengst en de kwaliteit sterk achteruitgaan. Verder kunnen in de grond aanwezige aaltjes Nematoda en besmetting van de grond met sclerotiën van witrot Sclerotium cepivorum een ernstige bedreiging voor het gewas vormen.

Ui kan ook aangetast worden door de maden van de uienvlieg Hylemia antiqua. Deze vlieg legt haar eieren bij de voet van de groeiende ui.

Peterselie planten tussen de ajuin houd de uienvlieg min of meer uit de buurt.

Uien kan je fruiten, stoven of stomen.

Je kunt ajuin vullen of als beignet ingrediënt gebruiken.

Rauwe uien, fijn gesnipperd zijn een lekkernij in salades.

Het groen van oude uitlopende uien kan je gebruiken in groentestoofschotels of versnipperen in een saus.

Jonge geplantte uien kunnen ongeveer 2 à 3 weken goed blijven bij 0°C.

Zaaiui blijft bij een temperatuur van 2 - 5° C ongeveer 6 maanden goed. Bij een temperatuur van -1 à -2° C ongeveer 10 maanden. In dat geval langzaam laten ontdooien vóór gebruik.

De meeste vitaminen en mineralen zijn in ui terug te vinden. Uit een recente studie is gebleken dat mensen die regelmatig uien eten minder kans hebben op darmkanker.

Rauwe uien zijn een prikkelende stimulans voor de spijsvertering. Ze verhogen de vertering en de opname van voedsel. Ze zijn voedend en energie gevend bij herstellende zieken, zoals vermoeidheid, uitputting en bloedarmoede. Het is een afwerend middel tegen infecties aan de luchtwegen, maag, darmen en urinewegen alsmede koortsverlagend.

Het eten van uien doen darmbacteriën en darmwormpjes bij kinderen verdwijnen. Het is een vochtafdrijvend middel en daardoor een uitstekende remedie bij vochtophopingen, niergruis, artritis en jicht. Ze zijn trombosevoorkomend en bloedsuikerverlagend. Ajuin werkt ook bij aandoeningen van de luchtwegen, verkoudheid, keelontsteking, bronchitis, keelpijn, bijholte- en neusslijmvliesonstekingen en is een goed tonicum bij leverafwijkingen, opgeblazen gevoel en chronische constipatie.

Tussen de uiensoorten komen verschillen in hoeveelheid vrijkomende zwavelzuurachtige verbindingen voor (waardoor ogen gaan tranen bij het reinigen. Overigens is het tranen te voorkomen door uien in de koelkast te bewaren of door ze onder water te schillen.